Als Vlaams landschapsschilder behoorde hij tot een familie van vijf kunstenaars: zijn vader David Rijckaert I, schilder en kunsthandelaar, was zijn eerste leermeester en later werd hij leerling van de landschapsschilder Tobias Verhaecht . Tussen 1605 en 1610 voltooide hij, net als Jan Brueghel I en II, zijn opleiding met een verblijf in Italië, waar hij werd beïnvloed door Paul Bril, die hij in Rome ontmoette. Deze jaren waren beslissend voor de ontwikkeling van zijn concept van het landschap en hij produceerde een groot aantal tekeningen van de mooiste uitzichten van het gebied rond Rome. Hij leerde ook zijn palet lichter te maken, wat zijn schilderijen frisheid en doorschijnendheid gaf. Bij zijn terugkeer in 1611 werd hij meester van de Antwerpse schildersgilde. In 1619 werd hij ook lid van de Kamer van Retorica "De Violieren".
Ondanks zijn handicap (hij had maar één arm) ontwikkelde Marten Ryckaert een groot talent en stond hij hoog aangeschreven als landschapschilder. Hij bedacht en perfectioneerde een geheel eigen stijl: krachtige kleuren en impasto op de voorgrond, lichtere kleuren en levendige penseelstreken in de verte, altijd met veel aandacht voor detail.
Zijn schilderijen zijn zelden gesigneerd, maar zijn bijzondere opvatting van gebladerte in meestal dichte, ronde groepen en bepaalde favoriete motieven maken het mogelijk om hem te identificeren. Zijn weergave van water is bijzonder opmerkelijk. In zijn laatste werken, terwijl hij zijn talent als colorist behield, toonde Marten Rijckaert een gevoel en breedte van compositie waardig van de grootste landschapsschilders. Hij stierf in 1631 in volle wasdom op 44-jarige leeftijd.
In dit kopertje, bedoeld om een waardevol Antwerps kabinet te versieren, komt Marten Ryckaerts talent om de kracht van zijn panoramische visie te verzoenen met een miniaturistische weergave van details duidelijk naar voren.
Het kleurenpalet is hier bijzonder helder en mooi, met een voorgrond van diep, rijk bruin en een landschap in de verte dat vervaagt in subtiel, kostbaar blauw. De compositie is typerend voor atmosferisch perspectief.
Op de voorgrond, gedomineerd door bruine tinten, maken links twee jagers en hun hond zich klaar. Rechts, in de rivier, zien we eenden en een reiger. In de tweede opname wordt een paar herten omringd door groene tinten die de weiden en het gebladerte verlevendigen. De derde opname ten slotte wordt gedomineerd door blauwtinten, met in de verte een stad.
Ryckaerts werk, met zijn rijke chromatische bereik, is een perfect voorbeeld van zijn kwaliteit als miniaturist en perfectionist.
MUSEUMS: Fitzwilliam, Cambridge UK; Uffizi, Florence; Staatl. Muse. Gg, Kassel; M.B.A., Luik; National Gallery, Londen; Prado, Madrid; M.B.A., Orléans; Le Louvre, Parijs; Hermitage, St Petersburg.